Muzeum Archeologiczno-Historyczne w Głogowie - Prelekcja na zakończenie wystawy

W dużej części prezentowane książki stanowią część ogromnej kolekcji która wcześniej znajdowała się w bibliotece klasztoru Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela, czyli Ojców Redemptorystów w Głogowie. Zbiór ten, w 2011 roku, przekazany został do Muzeum Archeologiczno – Historycznego.

Nie tylko książki były głównymi bohaterami wystawy „Librarium z dawnego Głogowa”, ale także to, co w nich odnaleziono – ekslibrisy, notatki czy też zakładki, które opowiadały własne, często niezwykle ciekawe historie.

Finisaż był również okazją do krótkiego przedstawienia wyników badań nad rękopisem księgi rachunkowej bractwa czeladniczego cechu kuśnierzy we Wschowie, która znajduje się w zbiorach MAH. Jak się okazało, siedemnastowieczny dokument, ciekawy sam w sobie, krył wiele niespodzianek. Okazało się bowiem, że do wykonania okładek księgi rachunkowej, wykorzystano fragmenty dużo starszych dokumentów.

Jak opowiadała dr hab. Ewa Syska, która badała księgę, jako jej okładzinę wykorzystano fragmenty pergaminowych kart, będących niegdyś częścią iluminowanego rękopisu – pochodzącego z XIV wieku odpisu komentarzy do dekretów papieża Grzegorza IX, którego autorem był Antoni de Butrio. Manuskrypt jest w tej chwili najstarszym dokumentem w zbiorach głogowskiego muzeum.

Dla wzmocnienia oprawy użyto natomiast karty z Mszału Wrocławskiego – „Missale Vratislaviense” czyli z niezwykle rzadkiego dzieła wydanego w 1505 roku. Do oprawy księgi rachunkowej użyto także kart z jednego z szesnastowiecznych wydań Gramatyki autorstwa Corneliusa Valeriusa z Utrechtu.

Sama księga rachunkowa bractwa czeladniczego cechu kuśnierzy we Wschowie jest niezwykle ciekawym, zwłaszcza dla historyków, dokumentem. Zapisy w niej prowadzone były od 11 czerwca 1634 roku do 8 października 1684 r. Wpisy w księdze dotyczyły między innymi opłat wnoszonych przez z tytułu przyjęcia do czeladniczego związku oraz kwartalnych sprawozdań finansowych.

Księgę, która skrywała w sobie tyle niespodzianek, można było obejrzeć podczas finisażu. Wystawione zostały także fotografie znalezionych w jej oprawie dokumentów. Niezwykłe dokument będzie jeszcze okazja obejrzeć podczas planowanej na ten rok wystawy najnowszych nabytków Muzeum Archeologiczno – Historycznego.